Menu
Iemand verliezen kan voelen als een emotionele aardbeving. Je voelt je bedolven onder de brokstukken, je voelt je afgesloten van de wereld, alles doet pijn en het kost grote moeite om je hoofd weer boven het puin uit te steken. Geleidelijk moeten de brokstukken weer aan elkaar gelijmd worden. Na de emotionele aardbeving kost het vaak moeite om je leven weer op te pakken. Het kan zijn dat je in de spiegel kijkt en je jezelf niet meer herkent.
Ervaren van intense pijn na het verlies van een dierbare is normaal en natuurlijk. Het is menselijk om weg te willen van de pijn. We willen houden wat we hebben. Verdriet draait om liefde. Als je van iemand houdt, met iemand sterk verbonden bent, doet het verbreken van deze band pijn.
Er zijn situaties denkbaar waarin de aanmoedigingen van familie en vrienden niet langer voldoende zijn, maar waar professionele rouwbegeleiding nodig is. Dat kan met name nodig zijn als je langere tijd het gevoel hebt vast te zitten in je verdriet, je je neerslachtig blijft voelen en je moeite blijft hebben om jouw dagelijkse leven weer op te pakken.
Rouwen is niet iets waar je een streep onder kunt zetten, je kunt je niet zomaar over het verlies heen zetten en doorgaan met je leven. Het vraagt juist om met je verlies te leren leven. Verlies wordt onderdeel van je leven.
Tijdens de gesprekken wordt jouw verlies en verdriet gezien en gehoord. Ik geef je inzicht in jouw rouwproces en reik je handvatten aan om het verlies te verweven in jouw leven met als doel dat jij jouw kracht, levensvreugde en jezelf hervindt. Je hebt weer vertrouwen om de wereld aan te kunnen en zult meer in staat zijn om je eigen verdriet toe te laten.
In mijn rugzak draag ik, wat ik verloor, waar ik om rouw,
wat ik voelde, wat ik deelde, verhalen van warmte en diepe kou.
Mijn rugzak houdt verborgen, mijn angst en mijn gemis,
diep onderin de herinnering aan wat ooit was en niet meer is.
In mijn rugzak draag ik wat ik leerde van het leven de pijn en het verdriet
en de liefde die is gebleven.
Mijn rugzak draagt mijn krachten, waarmee ik steeds weer verder ga
en draagt ook mijn tranen geraakt, als ik even stil sta.
In mijn rugzak draag ik wat mij maakt tot wie ik ben.
Hij is steeds makkelijker te dragen, als ik zijn inhoud ken.
| Sitemap
